غربت سند و استناد در مباحث روشنفکران دینی با نگاه به نمونه هایی از موضوع امامت
در مباحثی که طی دهه‌های اخیر توسط گروه موسوم به روشنفکران دینی ارائه شده، موضوعات دینی فراوانی ازجمله در حوزه عقاید اختصاصی شیعی به چالش کشیده شده است.
افزون بر نقدهایی که به حسب مورد بر این مباحث بیان و نگاشته شده، می‌توان به برخی ضعف‌های ساختاری رایج در آن‌ها اشاره کرد.
یکی از این موارد، ضعف و نقص در سند-دهی است تا جایی که گویا گاهی، ضرورت استناد در ادعاها امری غیرضروری یا فرعی و حاشیه‌ای دانسته شده و آنچه مبنا و دارای اهمیت تلقی می‌گردد، صرفاً ارائه نظریه در چارچوب‌های خاص است. این کاستی روشی می‌تواند به نتایج بسیار نامطلوبی منجر شود.
در این نوشتار آسیب یادشده را ناظر به یک مقاله و سخنرانی، با استناد به مناظره‌ای که با مؤلف آن مقالات داشته‌ام، بررسی خواهم کرد.
این محتوا فقط برای اعضا قابل مشاهده است.
برای دسترسی به این محتوا، وارد سایت شده و اشتراک کتابخانه را تهیه کنید. (مشاهده راهنما)
