سکه‌های امام مهدی(عج) در دوره پیشاصفوی و شکل‌گیری اندیشه «حاکم شیعی»
شیعیان امامی از نظر حقوقی، حاکمیت سیاسی جامعه را مخصوص پیامبر اکرم(ص) و اهلبیت ایشان می‌دانند. به اعتقاد آنان، امام مهدی(عج) که در اوایل قرن چهارم متولد شده و تا کنون نیز زنده است، روزی ظهور خواهد کرد و جهانی الهی خواهد ساخت. شیعیان امامی -که به سبب پیرویشان از دوازده امام از نسل پیامبراکرم(ص) به آنها اثناعشریان نیز گفته می‌شود- حق مشروع و الهی حکومت را مخصوص امام دوازدهم می‌دانند. جمعیت شیعیان قبل از تبدیل شدن به یک جامعه، به صورت یک اقلیت در میان جامعه اهل سنت زندگی می‌کردند. پس از حمله مغولان و فروپاشی خلافت عباسی، فرصتی برای شیعیان به وجود آمد که بتوانند حکومت‌هایی با گرایش شیعی ایجاد کنند. نوشتار حاضر می‌کوشد تا نشان دهد که در این دوران، حاکمانی با عنوان وکیلان امام مهدی(عج) روی کار آمدند. شواهد مورد استفاده این مقاله، بر تحلیل سکه‌های ضرب شده توسط حاکمان شیعی در اوایل دوره پس از مغول -که دوره شکل گیری مفهوم «حاکم شیعی» در جامعه شیعه می‌باشد- مبتنی است. سلاطین و امیران شیعه در این دوران، جایگاه الهی مستقلی برای خود قائل نبودند؛ بلکه خود را حاکمانی می‌دانستند که در اثر اضطرار، به ناچار قدرت را در دست گرفته‌اند و پس از ظهور امام زمان(عج) جایگاه حکومتی خود را به ایشان تحویل خواهند داد.
این محتوا فقط برای اعضا قابل مشاهده است.
برای دسترسی به این محتوا، وارد سایت شده و اشتراک کتابخانه را تهیه کنید. (مشاهده راهنما)
