نگاه انتقادی به تبیین سنتی آموزه «بداء» از منظر روایات
«بداء» از آموزه‌های اسلامی است که در بیان ساده به این معناست که همه‌چیز تحت مشیت الهی است و خداوند هر آنچه بخواهد، در تقدیم و تأخیر وقایع و محو و اثبات آن‌ها انجام می‌دهد. اندیشمندان شیعه تلاش کرده‌اند تا در قالب نظریه‌ای این آموزه را تبیین کنند که ضمن بیان آموزه، پاسخ‌گوی سؤال‌ها و شبهات نیز باشد. این مهم با استفاده از باور به وجود دو نوع لوح انجام شده است؛ لوحی که محفوظ است و تغییری در آن صورت نمی‌گیرد، و لوح دیگری که محل محو و اثبات بوده و بداء تعلق به آن دارد. به نظر می‌رسد این تبیین با برخی روایات، به‌خصوص روایات باب بداء سازگار نیست. در این نوشتار تلاش بر این است که این نظریه مشهور به روایات عرضه شده، در معرض نقد و بررسی قرار گیرد. نتیجه این بررسی آن است که این نوع تبیین از آموزه بداء با روایات وارده در منابع روایی هم‌خوانی ندارد و نمی‌تواند مورد پذیرش قرار گیرد.
این محتوا فقط برای اعضا قابل مشاهده است.
برای دسترسی به این محتوا، وارد سایت شده و اشتراک کتابخانه را تهیه کنید. (مشاهده راهنما)
