جایگاه عقل در روش‌شناسی کلامی علامه مجلسی
علامه مجلسی( ره) علاوه بر محدث بودن، از متکلمان عقلگرای شیعه در دوره صفویه نیز به حساب می‌آید. او برای استنباط آموزه های کلامی از هر دو روش «عقلی» و «نقلی» استفاده میکند. مقاله حاضر می‌کوشد جایگاه عقل و روش عقلیِ علامه مجلسی را مورد تحلیل و بررسی قرار دهد. به بیان دیگر، بررسی روش عقلیِ علامه در مواجهه با مباحث کلامی، هدفِ اصلی این نوشتار است. او علاوه بر نقش ابزاری عقل، آن را به عنوان یکی از منابع معتبر در تحصیل معارف دینی نیز می پذیرد. علامه بسیاری از قواعد کلامی مانند: حُسن و قبح عقلی، قاعده وجوب اصلح و قاعده لطف را قبول دارد و بدان ها استدلال می کند؛ اما در عین حال، در مواضعی از آثارش، محدودیت هایی را برای عقل قائل شده است. بر اساس یافته این پژوهش، مجلسی را باید متکلمی عقلگرا دانست.
این محتوا فقط برای اعضا قابل مشاهده است.
برای دسترسی به این محتوا، وارد سایت شده و اشتراک کتابخانه را تهیه کنید. (مشاهده راهنما)
