عبارات شریعتی ذیل عنوان «حسین وارث آدم» بیانگر لب فهم و تفسیر وی از واقعه عاشورا و رسالت امام حسین است. با مروری به تاریخچه تفسیرهای عاشورا به آسانی درمی یابیم یکی دو قرن پیش از شریعتی خبری از این نگاه در میان شیعیان نبود...
گاهی برای توجیه تقریب بین مذاهب از قول برخی از عالمان بزرگ امامی نقل می شود که امامت و خلافت یک مساله تاریخی و مربوط به گذشته است...
گمان دارم که بحث گفتمان شیعی از هر بحث دیگری برای اکنون و آینده تشیع و جامعه شیعه حیاتی‌تر است؛ چرا که موتور محرک جامعه شیعه در هر دوره تاریخی، گفتمان غالبِ شیعه در آن دوره و اندرکنش آن گفتمان با گفتمان مغلوب بوده است...
پیشگویی دیگران درباره اقدامات آتی اشخاصِ- به اصطلاح- جهان تاریخی (افرادی که شعاع تاثیرشان به وسعت جهان و به فسحت تاریخ است) و نیز پیش‌آگاهی خود این اشخاص درباره آینده خود در منابع تاریخی به وفور گزارش شده است...
می دانیم که بعد از وفات پیامبر کسانی راهبری جامعه اسلامی را بردوش گرفتند که با شعار کافی بودن قرآن برای هدایت امت، پیامبر را به هنگام تلاش برای نوشتن وصیت خود هذیانگو خوانده بودند...
یکی از گردنه های صعب العبور جامعه ایمانی در دوره کنونی اصالت سیاست و اُوِردُزِ برخی سیاست‌ورزان یا سیاست اندیشان در توجیهِ دینیِ مواضع سیاسی یا نفی آنها است...